همیشه وقتی بخواهیم از سری کالاف دیوتی صحبت کنیم، قطعا اسمی هم از سه‌گانه مدرن وارفر آن زده می‌شود؛ سه‌گانه‌ای با حضور کاراکتر‌های محبوبی از سُپ مک‌تاویش و گوست عزیز گرفته تا کاپیتان پرایس و دیگران که اغراق نیست اگر بگوییم در زمان خودشان، تحولی اساسی در سری کالاف دیوتی و کلا بازی‌های شوتر ایجاد کردند و تجربه‌ای کاملا جدید از یک بازی شوتر سینمایی را در اختیارمان گذاشتند. اکتیویژن قبلا اولین نسخه از این سه‌گانه را ریمستر و منتشر کرده بود که شامل بخش داستانی و چندنفره Modern Warfare می‌شد و چندی پیش هم در اقدامی کاملا غافل‌گیر‌کننده، ریمستر نسخه دوم مدرن وارفر خیلی ناگهانی معرفی و یک روز بعد هم برای پلی‌استیشن 4 منتشر شد (به‌زودی برای پی‌سی و ایکس‌باکس وان هم منتشر می‌شود) تا در این روز‌ها، بتوانیم دوباره سری به این نسخه هیجان‌انگیز و دوست‌داشتنی بزنیم. مدرن وارفر ۲ در سال ۲۰۰۹ منتشر شد و نسخه‌های کنسولی آن، نمره متای ۹۴ دریافت کردند و بازی موفق به دریافت جوایز زیادی هم در آن سال شد. در ادامه همراه گیم تاژ باشید تا کمی بیشتر راجع به این ریمستر صحبت کنیم.

بدون شک در تجربه بازی‌های ریمستر، اولین نکته‌ای که به آن توجه داریم میزان پیشرفت‌های بصری اثر در مقایسه با نسخه اصلی است و خب در این زمینه، Call of Duty Modern Warfare 2 Campaign Remastered سربلند بیرون می‌آید. درحالی‌که ۱۱ سال از نسخه اصلی بازی می‌گذرد، سازندگان در ریمستر بازی تا حد خیلی زیادی موفق به ارائه تجربه بصری‌ای شده‌اند که تجربه کردنش در سال ۲۰۲۰ اصلا تو ذوق نمی‌زند. طبیعتا که اگر بخواهیم گرافیک فنی بازی را با آثار روز مقایسه کنیم، خیلی هم شگفت‌زده نخواهیم شد ولی پیشرفت‌های بصری بازی در مقایسه با نسخه اصلی کاملا واضح هستند. برای مثال، نورپردازی‌ها از جمله مواردی به‌شمار می‌روند که به‌وضوح می‌توان بهتر شدن‌شان را در ریمستر بازی دید و همین پیشرفت تاثیرش را روی روند بازی هم می‌گذارد؛ به طوریکه بازی کردن مراحل آشنای مدرن وارفر ۲، با ظاهر جدید حس و حال به‌مراتب بهتری دارد و اگر شماهم از آن دست افرادی باشید که هر از گاهی دل‌تان برای ماجراجویی با شخصیت‌های دوست‌داشتنی این نسخه تنگ می‌شود و دوباره به سراغ نصب کردنش می‌روید، در نسخه ریمستر قادر خواهید بود این ماجراجویی را با گرافیک بصری به مراتب بهتر تجربه کنید. صد البته که اگر هم تا به امروز فرصت بازی کردن مدرن وارفر ۲ را نداشته‌اید، نسخه ریمستر با گرافیک بهبود‌یافته‌اش بهترین تجربه‌ای خواهد بود که می‌توانید از آن داشته باشید. 

Call of Duty Modern Warfare 2 همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره شد، تجربه‌ای شدیدا سینمایی بود و حتی با استاندارد‌های امروزی هم در این زمینه حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. بازی در مراحل بخش داستانی‌اش، تنوع واقعا خوبی ارائه می‌دهد. به طوریکه در مرحله‌ای مشغول مبارزه در خیابان‌های کشوری در آمریکای جنوبی هستیم و مثل مور و ملخ، دشمن از در و دیوار خانه‌ها به سمت‌مان سرازیر می‌شود و در مرحله‌ای دیگر، باید با اسنومبیل از دست نیرو‌های دشمن فرار کنیم و البته که مرحله‌ای مثل Gulag و تلاش برای آزاد کردن زندانی شماره ۶۲۷ هم یکی از شاهکار‌ترین مراحل سری کالاف دیوتی به‌حساب می‌آید که کارگردانی بی‌نظیری دارد و سکانس به سکانس آن بهانه‌ای برای به وجد آوردن مخاطب به‌حساب می‌آید. همچنین نمی‌توان از این نسخه صحبت کردم و مراحل شدیدا تأثیرگذار و احساسی دفاع از خاک آمریکا را هم فراموش کرد. خب حالا تصور کنید که همه این مراحل، با گرافیکی بهبود‌یافته و امروزی در دسترس باشند و بتوانیم یک بار دیگر در نقش چند شخصیت مختلف آن‌ها را تجربه کنیم و پشت سر بگذاریم. چه چیزی بهتر از این؟! درست است که با گذشت این همه سال، دیگر گان‌پلی بازی و برخی مکانیک‌های دیگر گیم‌پلی آن جذابیت سابق را ندارند و مثلا اگر نسخه‌های اخیر کالاف دیوتی را تجربه کرده باشید، قدیمی شدن آن‌ها را احساس خواهید کرد ولی طبیعتا وقتی با یک ریمستر طرف هستیم، کسی هم انتظار تغییر در این جنبه‌های بازی را ندارد و بابت آن‌ها هم خیلی خرده‌ای از اثر نمی‌گیرد. به همین دلیل هم با‌وجود ذکر کردن این مورد در بخش نکات منفی، آن را در نمره نهایی دخالت نداده‌ایم.

اجازه بدهید کمی بیشتر راجع به جذابیت مراحل بازی صحبت کنیم. جدا از بحث تنوع که به آن اشاره کردیم، داستان کلی این نسخه از کالاف دیوتی شدیدا قوی و فراموش‌نشدنی است. شخصیت‌هایی مثل گوست یا مک‌تاویش حضور بسیار تاثیرگذاری در این نسخه دارند و کاری می‌کنند تا ما مخاطبان بازی، به بهترین شکل ممکن با آن‌ها ارتباط برقرار کنیم. همچنین در طول داستان بازی، اتفاقاتی غیرقابل پیش‌بینی رخ می‌دهند که برای هر کسی می‌توانند تأثیرگذار باشند. برای مثال مرحله No Russian یکی از مراحل شدیدا جنجالی در تاریخ سری کالاف دیوتی است که تجربه کردن آن در قالب این ریمستر، جذابیت‌های خاص خودش را خواهد داشت. قصد اسپویل بازی را ندارم ولی در طول تجربه کلی بازی آنقدر تجربه‌ای با کارگردانی واقعا عالی خواهید داشت و توئیست‌های فکر‌شده‌ای را مشاهده خواهید کرد که اگر قبلا بازی را تجربه نکرده باشید، قطعا پس از تمام کردن این ریمستر متوجه خواهید شد که چرا همیشه در زمان صحبت از سری کالاف دیوتی، داستان سه‌گانه مدرن وارفر آن مورد تحسین و تمجید قرار می‌گیرد. 

راستی وقتی در مورد مدرن وارفر ۲ صحبت کنیم، بی‌انصافی است اگر اشاره‌ای به موسیقی‌های آن نداشته باشیم. موسیقی‌های این بازی که بخشی از آن‌ها توسط هانس زیمر مشهور ساخته شده‌اند و مدرن وارفر ۲، نمونه موفقی از تاثیر موسیقی بر بهتر شدن یک بازی ویدیویی است. شاید زمانی‌که از موسیقی در بازی‌ها صحبت می‌کنیم، این سؤال برای خیلی‌ها پیش بیاید اکه اصلا منظور از موسیقی خوب یا بد در یک بازی چیست و چه راهی برای تشخیص خوب یا بد بودن موسیقی بازی‌ها داریم؟ جواب خودِ‌ من به این سؤال تاثیری است که پخش شدن موسیقی در آن دقایق، روی حس کلی‌ام از بازی می‌گذارد و خب با این دید موسیقی‌های مدرن وارفر ۲ واقعا فوق‌العاده هستند. تصور کنید مرحله‌ای را که در نقش چند سرباز آمریکایی، در ویرانه‌های واشنگتن و در تلاش برای نزدیک شدن به هدف مشغول نبردی بسیار سنگین و شدید با دشمن هستید. در میان تمام افکت‌های تصویری تیراندازی‌ها، سرباز‌هایی که کشته می‌شوند و انفجار نارنجک‌ها و RPG‌های شلیک‌شده، موسیقی حماسی فوق‌العاده‌ای هم در پس‌زمینه پخش می‌شود که شدیدا با فضایی که جلوی چشما‌ن‌تان می‌بینید هم‌خوانی دارد و به بهترین شکل آن حس غمِ ناشی از جنگی بی‌رحم را به‌تان منتقل می‌کند. یا در مثالی دیگر وقتی که در راهرو‌های تنگ و تاریک یک زندان مخوف و زیر آتش سنگین دشمن برای زنده ماندن تلاش می‌کنید، موسیقی پخش‌شده هم باعث می‌شود تا ترشح آدرنالین و سیخ شدن موهایتان را با تمام وجود حس کنید و همین احساسات هستند که باعث می‌شوند بتوانیم مدرن وارفر ۲ را نمونه‌ای از یک بازی با موسیقی خوب بدانیم. حتی اگر هم صداگذاری اسلحه‌ها مخصوصا آنطور که باید و شاید در زمان حال واقع‌گرایانه و دقیق به نظر نرسند، بازهم به‌لطف همین موسیقی‌ها ریمستر مدرن وارفر ۲ از حیث صوتی کاملا تجربه راضی‌کننده‌ای است. 

پس آنچه که تا الان در موردش صحبت کردیم، به این خلاصه می‌شود که Call of Duty Modern Warfare 2 Campaign Remastered ریمستر خوبی است که با کیفیت قابل قبولی جلوه‌های بصری بازی اصلی و منتشر‌شده در سال ۲۰۰۹ را بهبود داده و از آنجایی که نسخه اصلی از حیث ارائه یک کمپین داستانی جذاب واقعا در سطح بالایی قرار داشت، بازی کردن آن چه برای افرادی که قبلا نسخه اصلی را تجربه کرده‌اند و چه افرادی که برای اولین‌بار به سراغش می‌روند، هیجان‌انگیز خواهد بود. بااین‌حال ریمستر منتشر‌شده، کاملا هم اثری نیست که بتوانیم خیلی راحت آن را به همه پیشنهاد کنیم. دلیل این موضوع هم بیشتر از هر چیزی به ناقص بودن بازی از حیث محتوا مربوط می‌شود. وقتی که اکتیویژن ریمستر نسخه اول مدرن وارفر را در سال ۲۰۱۶ و ابتدا در قالب نسخه ویژه Call of Duty: Infinite Warfare و بعد هم به شکل مجزا منتشر کرد، با یک ریمستر کامل طرف بودیم؛ بازی که جدا از بخش داستانی، دارای بخش چندنفره بازی هم بود و همین امر باعث می‌شد تا حتی خیلی‌ها برای تکرار تجربه خوبی که در زمان انتشار نسخه اصلی از بخش چندنفره این بازی داشتند، به خرید آن تشویق شوند. 

بااین‌حال در ریمستر مدرن وارفر ۲، همان‌طور که از اسم بازی هم مشخص است فقط با بخش داستانی بازی طرف هستیم؛ بخشی که البته شدیدا ارزشمند است و همان‌طور که توضیح دادیم هم تجربه کلی که ارائه می‌کند هیجان بسیار بالایی دارد و جزو بخش‌های داستانی واقعا خوب مجموعه به‌شمار می‌رود و هم اینکه سازندگان در ریمستر کردن آن عملکرد موفقی داشته‌اند و از حیث بصری شاهد تجربه قابل قبولی هستیم. اما خب کماکان نمی‌توان این مورد را نادیده گرفت که پس از تمام کردن بازی، دیگر عملا هیچ محتوایی برای تجربه کردن در آن نخواهید داشت و همین اتفاق درواقع ریمستر را به اثری تبدیل می‌کند که نهایتا یک یا دو بار می‌توان آن را بازی کرد. البته که توجیه اکتیویژن برای تقسیم نکردن کاربران بخش آنلاین نسخه ریبوت مدرن وارفر برای حذف کردن قسمت چندنفره از این ریمستر تا حدی منطقی به‌نظر می‌رسد، ولی بازهم اگر در این ریمستر شاهد بخش چندنفره بودیم و با قیمت ۲۰ دلار می‌توانستیم تجربه آفلاین و آنلاین هیجان‌انگیزی داشته باشیم، شرایط به‌مراتب به نفع بازیکنان این نسخه می‌شد. همچنین تنها بخش حذف‌شده از مدرن وارفر ۲، قسمت چندنفره آن نیست و حالت جذاب Spec Ops هم در نسخه ریمستر وجود ندارد؛ حالتی که حتی به شکل تک‌نفره هم بازی کردنش لذت‌بخش بود و تلاش برای ثبت رکورد بهتر در آن خود انگیزه مضاعفی برای تجربه طولانی‌مدت بازی در مخاطب ایجاد می‌کرد. 

کلام پایانی، اینکه ریمستر مدرن وارفر ۲ چه برای طرفداران قدیمی که دلتنگ خاطرات‌شان از این نسخه هستند و چه برای افرادی که به هر دلیلی شانس بازی کردن نسخه اصلی را از دست داده‌اند، اثر ارزشمندی است. این ریمستر ۲۰ دلاری، بخش داستانی جذابی را در اختیارتان قرار می‌دهد که هر مرحله آن با دقت زیادی ساخته شده و مخصوصا برخی از مراحلش، جزو بهترین‌های مجموعه کالاف دیوتی هستند. طبیعتا اگر این بخش داستانی با قسمت‌های چندنفره و Spec Ops بازی همراه می‌شد، ارزش قیمت آن بالاتر هم می‌رفت ولی خب در حالت فعلی هم به‌لطف جلوه‌های بصری بهبود‌یافته و تجربه جذاب کلی بازی، می‌توان آن را به علاقه‌مندان آثار شوتر پیشنهاد کرد.